Recensie Falling Man @ De Zwerver
31/01/2016
Falling Man speelde vorige week ons café plat, Ollie Nollet van Musiczine keek er naar en zag dat het goed was!
Falling Man - dat is enerzijds de immer inventieve gitaren van Polie Van De Velde en Lode Sileghem, opgejaagd door drummer Sven De Potter, en anderzijds de doodsreutels van Sam Louwyck die weer leek te solliciteren voor een rol in een of andere morsige B-film. De groep kwam er, na een eerste EP ‘The hordes of the battered’ en het titelloze debuut, hun nieuwe EP ‘Shine on’ voorstellen, die met slechts drie songs wat aan de magere kant is.
Soit, het optreden zelf was wel een schot in de roos. De gitaren klonken een stuk rijper en wat minder wringend dan vroeger. Soms blaften ze als bij de betere Jon Spencer, een andere keer leken ze de mosterd bij een tegendraads Sonic Youth gehaald te hebben. En dan is er de gekende acteur, Sam Louwyck die zijn teksten heel theatraal het café in rochelde. Een echte zanger is hij niet maar dat hoeft in dit geval ook helemaal niet. Alleen leek het er soms op dat hij nog niet helemaal zijn plaats gevonden heeft bij Falling Man.
Gelukkig bleek mijn vrees, opgedaan tijdens een vorig optreden, dat hij de nieuwe Arno wou worden, te voorbarig en creëerde hij een geheel eigen en onnavolgbare identiteit achter de microfoon.
Falling Man : ze worden steeds beter!